Stres, strata... no jasne i co jeszcze?! :/

Czuliście się kiedyś jakby zawalił wam się sufit na głowę? Ja czuję się tak teraz... Do stresu maturalnego, który myślałam, że jest najgorszy, doszła mi niestety strata najlepszej przyjaciółki. Może powiecie, że to codzienność. Bo przecież to się zdarza.... No niestety, ale mi się nigdy wcześniej nie zdarzyło :(
Zawsze starałam się być najlepszą przyjaciółką, choć jestem osobą dość specyficzną... Widać dla niektórych to jest mało :/



Każdy popełnia błędy, ale ja popełniłam największy: zaufałam osobie, którą miałam za przyjaciela. Widać 5 lat to nie jest wystarczający czas, aby kogoś poznać. A może jednak już wcześniej nie widziałam tego co powinnam. Sama nie wiem...
Jednak najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że ona potrafi przejść z tym do poziomu dziennego. Jak można powiedzieć komuś, że się go nienawidzi, a później zachowywać jakby się nic nie stało?!
Przepraszam, że tak was zasypuje swoimi przeżyciami, ale musiałam w końcu to z siebie wyrzucić... Myślę, że nie tylko ja miałam taką sytuację, więc każdy kto to czyta i chciałby się podzielić swoją historią lub po prostu porozmawiać zapraszam do komentowania i mailowania. Odpowiem na każdą wiadomość. A na koniec taka rada ode mnie: nawet jeśli uważasz, że masz najlepszego przyjaciela na swiecie, że nie ma osoby która rozumie cię lepiej, zastanów się czy możesz być tego pewny/a. Mam nadzieje, że się nie mylisz jak ja. Życzę wam, abyście NIGDY nie przeszli przez coś takiego jak ja.

Pozdrawiam Omega

P.S. Piosenka na dzisiaj: https://www.youtube.com/watch?v=nEO139KXB6s